Encik Razak (bukan nama sebenar) pernah menjawat jawatan sebagai Pengarah Jualan dan
Pemasaran di sebuah hotel terkemuka di ibu negara. Dengan kontrak dua tahun bermula 12
Februari 2020, beliau menerima gaji asas RM17,000 sebulan serta elaun kereta RM1,000.
Namun, pada 9 November 2021, beliau dipanggil ke satu mesyuarat bersama pihak pengurusan,
di mana beliau dimaklumkan bahawa prestasinya tidak memenuhi jangkaan syarikat. Hasil
perbincangan antara pihak pengurusan, mereka memutuskan untuk tidak memperbaharui
kontraknya yang akan tamat pada 11 Februari 2022. Surat rasmi bertarikh 12 Januari 2022
mengesahkan perkara ini, dan lebih mengejutkan, beliau diarahkan untuk berhenti lebih awal,
iaitu pada 31 Januari 2022.
Tuntutan Pampasan dan Isu Pemotongan Gaji
Selepas menamatkan perkhidmatannya, Encik Razak menyedari bahawa beliau telah
mengalami pemotongan gaji yang besar sepanjang tempoh perkhidmatannya, terutama dari Mei
2020 hingga Disember 2021. Beliau menuntut pampasan sebanyak RM204,000 atas kehilangan
pendapatan serta bayaran balik bagi pemotongan gaji sebanyak RM157,250 dan potongan KWSP
sebanyak RM25,160.
Merasa teraniaya, beliau mengambil tindakan undang-undang terhadap majikannya dengan
mendakwa bahawa pemotongan tersebut tidak sah dan mendatangkan kerugian kewangan
kepada dirinya.
Pertikaian di Mahkamah
Namun, pihak hotel memfailkan permohonan untuk membatalkan tuntutan beliau dengan
alasan bahawa kes ini sepatutnya dibawa ke Mahkamah Perusahaan, bukan Mahkamah Sivil.
Mereka berhujah bahawa kes ini berkaitan dengan pemecatan tidak adil, yang berada di bawah
bidang kuasa Mahkamah Perusahaan.
Mahkamah Sesyen bersetuju dengan hujahan pihak hotel dan menolak tuntutan Encik Razak.
Walaupun begitu, beliau tidak berputus asa dan mengemukakan rayuan ke Mahkamah Tinggi.
Keputusan Mahkamah Tinggi
Mahkamah Tinggi mendapati bahawa tuntutan Encik Razak bukanlah berkaitan pemecatan tidak
adil, tetapi lebih kepada isu pelanggaran kontrak, khususnya pemotongan gaji dan caruman
KWSP yang berlaku semasa beliau masih berkhidmat. Oleh itu, mahkamah memutuskan bahawa
kes ini boleh diteruskan di Mahkamah Sivil.
Keputusan ini memberi kemenangan kepada Encik Razak, sekali gus membatalkan keputusan
Mahkamah Sesyen. Mahkamah turut mengarahkan pihak hotel membayar kos guaman sebanyak
RM5,000 kepada beliau.
Kesimpulan
Kes ini menjadi pengajaran kepada pekerja bahawa mereka mempunyai hak untuk
mempertahankan diri apabila berlaku pelanggaran kontrak oleh majikan. Ia juga membuktikan
bahawa tidak semua kes yang berkaitan dengan pekerjaan perlu dirujuk ke Mahkamah Perusahaan, terutamanya jika ia berkaitan dengan hak kewangan dan kontrak yang masih berkuat kuasa.
Bagi pekerja lain yang menghadapi situasi serupa, kes ini menjadi peringatan bahawa majikan
tidak boleh sewenang-wenangnya mengubah syarat pekerjaan tanpa persetujuan pekerja.
